Ένα Χρόνο στην Καρδιά της Λογοτεχνίας
Το 2008 ήταν για μένα μια χρονιά γεμάτη λογοτεχνικές συναντήσεις και δημιουργική χαρά. Τον Φεβρουάριο, η «Αμφικτυονία Ελληνισμού» με τίμησε με την εμπιστοσύνη της, αναθέτοντάς μου τον ρόλο της εκπροσώπου της στον νομό Κοζάνης. Ήταν η αρχή μιας σειράς στιγμών που ένιωθα πως η φωνή μου, οι λέξεις μου, έβρισκαν ανταπόκριση στις καρδιές των ανθρώπων γύρω μου.
Στις αρχές Μαρτίου, κρατώντας στα χέρια μου το παραμύθι της κας Μαίρης Καούνη, «Η μανούλα της κοιλιάς και η μανούλα της καρδιάς», το παρουσίασα στο βιβλιοπωλείο του εκδοτικού οίκου ΜΑΛΛΙΑΡΗ στη Θεσσαλονίκη· κάθε ανάγνωση ήταν σαν μια μικρή γιορτή, γεμάτη χρώματα και συναισθήματα. Τον Απρίλιο και τον Μάιο, περιπλανήθηκα στα χωριά του Δήμου Μελίκης και του Δήμου Ελίμειας, παρουσιάζοντας τη συλλογή διηγημάτων του Αλέξανδρου Ακριτίδη, «Αλαργινή ηχώ», και ένιωσα τη δύναμη των λέξεων να ενώνουν τους ανθρώπους, ακόμα και σε μικρές κοινότητες.
Ο Μάιος μου χάρισε το ποίημα μου «Ο ύμνος της ελπίδας», που συμμετείχε στο ποιητικό Φεστιβάλ της Μουσικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος και δημοσιεύτηκε στην ανθολογία «Ερωτικός Μάιος». Η χαρά μου κορυφώθηκε στις 23 Μαΐου, όταν το ποίημά μου «Άλεκτη μοναξιά μου, αείζωη φίλη μου» τιμήθηκε με ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ στον πανελλαδικό-κυπριακό λογοτεχνικό διαγωνισμό των «ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ».
Τον Ιούνιο, η «Αμφικτυονία Ελληνισμού» αναγνώρισε το πολιτιστικό και κοινωνικό μου έργο με ένα ΒΡΑΒΕΙΟ σε εκδήλωση για την έκδοση του λεξικού της ελληνικής διανόησης. Και όταν τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε το τέταρτο βιβλίο μου, «Η Ζούμπη στον μυστικό κόσμο της παραμυθένιας φύσης», είδα την χαρά στα μάτια των παιδιών που το αγκάλιασαν στα Δημοτικά Σχολεία των Δήμων Βερμίου, Μουρικίου και Αγίας Παρασκευής.
Η χρονιά έκλεισε με μια ζεστή τηλεοπτική συζήτηση για το έργο μου στο κανάλι WEST και με τη συμμετοχή μου στο Δ΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου το ποίημα και η μουσική ενώθηκαν σε μια γιορτή της ψυχής. Κάθε στιγμή ήταν ένα ταξίδι, κάθε λέξη μια γέφυρα ανάμεσα σε εμένα και στους ανθρώπους γύρω μου.
«Δημιουργώντας, αφήνουμε το αποτύπωμά μας στην αιωνιότητα.»