Πινάκιο, φρέσκιες ειδήσεις επί πίνακι

Τετάρτη, 2 Απριλίου 2014

Παρθένα Τσοκτουρίδου: Άτυχα τα σημερινά παιδιά που δεν ακούν σήμερα παραμύθια

Η πολυβραβευμένη για το έργο της Παρθένα Τσοκτουρίδου, η οποία ζει στην Πτολεμαΐδα μιλά στο Πινάκιο για την συμβολή του παραμυθιού στην παιδική διαπαιδαγώγηση αλλά και την σημασία του στην πολιτιστική κληρονομιά. Την τρομάζει που τα παιδιά σήμερα ασχολούνται περισσότερο με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια παρά με τα παραμύθια…

Γιατί το παραμύθι είναι σημαντικό για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών;

«Επειδή ανταποκρίνεται στην ψυχική ανάγκη του παιδιού να δίνει ζωή, κίνηση, ομιλία και υπερφυσικές δυνάμεις στα αντικείμενα που το περιβάλλουν».

Ποια είναι η συμβολή του παραμυθιού στην πολιτισμική μας κληρονομιά;

Η συμβολή του είναι να αγκαλιάζει ζεστά τις παλιότερες γενιές με τις νεότερες με την αγνή μαγεία του και τη βαθιά σοφία που μεταδίδεται από κάθε παππού και κάθε γιαγιά, οι οποίες έχουν αξίες, γνώσεις, ελπίδες, πιστεύω.

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν την δύναμη να σβήσουν τα παραμύθια;

«Ναι, δυστυχώς! Τα παιδιά χάνουν τη γοητεία που θα είχαν στο άκουσμα ενός παραμυθιού. Είναι δυστυχισμένα και άτυχα τα παιδιά που δεν ακούν σήμερα παραμύθια. Δεν διδάσκονται τις ηθικές αξίες και τον πολιτισμό μας, αλλά τα ξένα πρότυπα, τα οποία και αναπόφευκτα υιοθετούν ως τρόπο σκέψης στη ζωή τους».

Πηγή:

Αναρτήθηκε από Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος στις 1:34 μ.μ.

Νίκος Στοφόρος

Αφιέρωση στην Παρθένα Τσοκτουρίδου

Κριτική

Κυριάκος Βαλαβάνης

"Οι ανθήρες του Κρόκου"

Κριτική από τον Κριτικό λόγου κ. Κυριάκο Βαλαβάνη.

«Ένα ποιητικό έργο της Παρθένας Τσοκτουρίδου που τις ρίζες του ή το ερέθισμα έλαβε από την Αρχαία Μυθολογία και τη Λαϊκή Παράδοση. Ο μύθος ξεκινά από τον θείο Όμηρο που στον Κρόκο και τη Σμίλακα αφιερώνει Αυτόν τον ερωτικό μύθο των 25 αιώνων. Αναβιώνει που έγινε και της Λαϊκής παραδόσεως βιοθεώρηση και σκοπός. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα των εναυσμάτων κινείται στις σελίδες του πονήματός της. Καταχωρεί με (24) ποιήματά της που σε κάποια προηγείται και του Ομήρου μεταφρασμένος ο στίχος και έπειτα ο δικός της. Ένας τρόπος έκφρασης που θα έπρεπε να συναντήσει και συμπορευθεί με το στίχο του Ομήρου και να καταθέσει εις του Αυτού τις θέσεις εσωτερική νομοτέλεια, πάθος και λαχτάρα, εικόνες μνήμης.

Σπουδαίος ο λόγος της, όπως και το θέμα της που πάντοτε είναι διαχρονικό, εκφράζεται σε επάλληλα επίπεδα με σεβασμό, παίρνει στο χώρο και στο χρόνο μορφή κι έχει μια ιστορία απλή, καθημερινή, κοσμοϊστορική, τάσεις και γνωστά ρεύματα που τάραξαν τον βίο και την πολιτεία μας ατομικά και συλλογικά. Ένα θέμα άμεσης αισθησιακής συγκινήσεως ή που παίζει ρόλο στις κατ’ ιδίας σχέσεις μας, θέση, ονειρικό μετασχηματισμό, ορίζει εκβάσεις, νόστο, διέξοδο, αναζήτηση, ταξίδι συναισθήματος ή αφυπνίζει νοσταλγικές μνήμες ή μας οδηγεί στην αποξένωση και επιβίωση.

Σε όλα αυτά τα επιμέρους θέματα και σημεία αναφοράς του καλείται η πονήσασα ποιήτρια να δώσει στα επί (24) ποιητικά της αναβρύσματα την έκφραση και νομίζω πως το πέτυχε και έσπασε το φράγμα των τειχών με την ελκυστική περιπέτεια των στιγμών έλξεως και απώσεως. Ένα θέμα δύσκολο, πολύμορφο και πολύμοχθο, που διαπραγματεύθηκε τον ποιητικό της λόγο, που προκειμένου ν’ ανταποκριθεί, χρειάσθηκε να δώσει ένα στίχο ομοιοκατάληκτο, ανομοιοκατάληκτο, παραδοσιακό, πεζοποιητικό, ελεύθερο, με όλες τις εκφάνσεις των ωρών του».

Η καμπάνα του Πόντου χτυπάει στο Βέρμιο

Εντυπώσεις Και Συναισθήματα (Της Βασιλικής Μπαλτιράνη)

Με Την Συγγραφή Του Αξιόλογου Έργου Της «Η Καμπάνα Του Πόντου Χτυπάει Στο Βέρμιο» Η Καταξιωμένη Λογοτέχνης – Λαογράφος Κα Παρθένα Τσοκτουρίδου, Μας Μεταδίδει Και Μας Κάνει Να Βιώνουμε Τα Βαθιά Συναισθήματά Της, Δηλ. Την Πίστη Της Στις Πατροπαράδοτες Αξίες Και Ηθικές Της Ράτσας Της, Καθώς Και Την Αγωνία Και Την Μεγάλη Ελπίδα Της Να Διατηρηθούν Αυτές, Ατόφιες, Πανομοιότυπες Και Καθάριες Από Ξένες Επιρροές Και Ιδέες, Παγκοσμιοποιητικής Προσπάθειας Αλλοίωσης Αυτών.
Η Συγγραφέας Διακατέχεται Από Άμετρο Σεβασμό Στις Πατρογονικές Αυτές Αξίες. Αναφέρεται Με Συγκινητική Ιερότητα Στις Ασύλληπτες Στην Σκέψη Ή Την Φαντασία Της Σημερινής Καλοαναθρεμμένης Γενιάς, Περιπέτειες – Μαρτύρια – Μόχθο Της Ζωής Των Προγόνων Της, Οι Οποίοι Μόνο Χάρη Στις Ελληνικές Αρετές Της Ράτσας Τους, Δηλ. Στην Μεγάλη Πίστη Στη Θρησκεία Και Πατρίδα Τους, Την Ιδιαιτερότητα Της Ιδιοφυίας Τους, Την Αντοχή Στην Σκληρή Ζωή, Την Εφευρετικότητα Και Δημιουργικότητά Τους, Στην Αξιοθαύμαστη Και Εκτιμητή Καθώς Και Βαθιά Ριζωμένη Στην Συνείδησή Τους Ιδέα Της Οικογένειας, Στην Αξιοπρεπή Υπομονετικότητα Τους Απέναντι Στην Εχθρική Σκληρότητα Και Βαναυσότητα, Επεβίωσε Και Θα Επιβιώνει Αυτό Το Εξαίρετο Ελληνικό Φύλλο.
Συγκινητικό, Μα Και Πανανθρώπινο Συγχρόνως, Το Αίσθημα Αλληλεγγύης Και Αλληλοσωτηρίας Ανθρώπων Των Λαών, Στα Οποία Σαφώς Αναφέρεται Στα Σχετικά Κεφάλαια, Αίσθημα Το Οποίο Αποδεικνύει Πόσο Βαθιά Ριζωμένες Στην Πανανθρώπινη Συνειδητότητα Είναι Οι Ιδέες Του Δικαίου, Της Αξίας Της Ανθρώπινης Ζωής Και Του Σεβασμού Της, Της Ανιδιοτελούς Φιλίας, Της Συμπόρευσης Στην Βίωση Της Καθημερινότητας. Άσχετα Αυτά Τα Υψηλά Ιδεώδη Με Την Εξουσιαστική Και Καταδυναστευτική Τάση Ορισμένων Λαών Από Αρρωστημένες Ηγεσίες Τους!
Αξιομνημόνευτη Είναι Επίσης Η Νατουραλιστική Τοποθέτηση Της Συγγραφέως Στην Αρχή Ενοτήτων, Με Την Οποία Επιτυχώς Εξυμνεί Την Φύση Και Την Συνυφαίνει Με Την Ανθρώπινη Ύπαρξη. Η Διαλόγηση Δε Μορφή Της Γλώσσας Μεταξύ Των Παλαιότερων Και Νεότερων Γενιών Έκανε Πιο Παραστατικές Και Ευκολομετάδοτες, Καθώς Και Ιδιόκτητες, Πλήθος Γνώσεων, Ιστορικών – Παραδοσιακών Πολιτιστικών Και Πολιτισμικών, Ευθυμογραφικών Και Αρχιτεκτονικών Ακόμη Από Τις Παλαιότερες Γενιές Στις Νεότερες, Γνώσεις Τις Οποίες Βαθιά Ερεύνησε Και Κατέγραψε Με Το Έργο Αυτό Η Συγγραφεύς.
Η Διαλογική Εξιστόρηση Και Μετάδοση Όλων Αυτών Των Παραπάνω Αναφερόμενων Αξιών, Μεταξύ Γιαγιάδων – Παππούδων Και Εγγονών Εκτός Της Βασανιστικής Λαχτάρας Και Ελπίδας Να Διατηρηθούν Ανέπαφες Και Ανεπηρέαστες Από Ξένα – Αλλόφερτα Στοιχεία, Αποδεικνύει Ότι Η Συγγραφεύς Είναι Προικισμένη Εκτός Του Λογοτεχνικού Χαρίσματος, Αλλά Και Του Θεατρικού Συγγραφέως, Καθώς Κι Άλλα Έργα Της Έχουν Ανέβει Στην Σκηνή. Η Κα Παρθένα Τσοκτουρίδου Έχει Στόφα Θεατρικού Συγγραφέως.

Με Αναγνώριση Κι Εκτίμηση
Μπαλτιράνη Βασιλική
Σχολική Σύμβουλος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
& Παιδοψυχολόγος

Εκπαιδευτικό παραμύθι – μυθιστόρημα “ Η Ζούμπη στον μυστικό κόσμο της παραμυθένιας φύσης»

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Διαβάζοντας το παραμύθι «Η Ζούμπη στον μυστικό κόσμο της παραμυθένιας φύσης» της φθασμένης και εκλεκτής λογοτέχνιδας και λαογράφου Παρθένας Τσοκτουρίδου, ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση, αίσθημα θαυμασμού και συγχρόνως την ανάγκη να γράψω λίγα λόγια για το παραμύθι αυτό.
Είναι ένα έργο τέχνης αξιολογότατο. Γεμάτο τρυφεράδα, δροσιά κι ελπίδα. Εκφράζει πρώτα την δική της προσωπικότητα και ψυχή. Μια γερά δομημένη προσωπικότητα πάνω στις υγιείς βάσεις των προσφύγων Ποντίων προγόνων της και τις άφθαρτες αξίες τους. Και μια ψυχή γεμάτη βαθιά πίστη και αγάπη για την φύση. Μια γλυκιά, ήρεμη, αστείρευτη και ζεστή αγάπη για τα όντα της: ανθρώπους, ζώα, πτηνά, φυτά, νερά.
Με την ευφάνταστη ευαισθησία της τα δίνει ζωή, οντότητα, χαρακτήρα. Τα δένει μέσα στο ζωντανό παραμύθι της όλα μεταξύ τους με την αναγκαιότητα και την χρήσιμη συμβίωση που η ίδια η φύση απαιτεί, ικανοποιώντας έτσι την έμφυτη τάση του μικρού παιδιού για ανιμισμό, βαθμίδα που πέρασε ο άνθρωπος στα πρωτόγονα στάδια της ζωής του σύμφωνα με την θεωρία της εξέλιξής του. Το προσδίδει χαρακτήρα και φωνή, συνεχίζοντας έτσι την Αισώπεια φιλοσοφία για την ύπαρξή τους.
Το παραμύθι εξελίσσεται μέσα στο δάσος. Μέσα στο πανέμορφο, ζωογόνο δάσος. Το δάσος με την παραμυθένια, μυστηριακή και δροσερή ζωή του ενέπνευσε χιλιάδες παραμυθάδες, ποιητές, μουσικούς. Το δάσος που σήμερα καίγεται αλύπητα και άσπλαχνα μέσα στις φοβερές φλόγες ανόμων συμφερόντων και που μαζί του καίγονται πονώντας ζώα, πτηνά, φυτά. Το δάσος που καίγεται και μαζί του σβήνει η ζωή. Η ζωή μας!
Μέσα στην ζωοδότρα ομορφιά του η συγγραφέας πλέκει με δεξιοτεχνία, αρμονία κι ασύγκριτο πλούτο φαντασίας το παραμύθι της. Η έμπνευσή της να ασχοληθεί με την συγγραφή παιδικού παραμυθιού αποτελεί μια φεγγοβόλα ελπίδα στην στεγνή, απογυμνωμένη και τεχνοκρατούμενη εποχή μας, την στερημένη από χαρές και παιδοτρόφες, ψυχολογικές μεθόδους άλλων εποχών. Το παραμύθι και το παιχνίδι.
Το παραμύθι που αγκάλιαζε ζεστά και έδενε τις μεγαλύτερες γενιές με τις μικρότερες, που παιδαγωγούσε φυσικά και αβίαστα, που οδηγούσε τις παιδικές ψυχές σε κόσμους, άλλοτε απόκοσμους και μυστηριακούς με το «Μια φορά κι έναν καιρό…» και άλλοτε με την επαναφορά σε κόσμους πραγματικούς και ρεαλιστικούς με το «…ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Το παραμύθι που τόσο έλειψε από την εποχή μας.
Το παραμύθι που με την αγνή μαγεία και βαθιά σοφία του μετέδιδε διασκεδαστικά και μαγευτικά από το στόμα της γιαγιάς, του παππού, της μητέρας και του πατέρα αξίες, ελπίδες και πιστεύω. Που γοήτευε και καθήλωνε, αλλά συγχρόνως δίδασκε ηθικές αξίες και τον πολιτισμό του λαού μας. Δυστυχισμένα τα παιδιά του κόσμου που είχαν την ατυχία να μην ακούσουν ένα παραμύθι.
Το παραμύθι «Η Ζούμπη στον μυστικο κόσμο της παραμυθένιας φύσης» μπορεί άριστα να αποτελέσει ένα σπουδαίο παιδαγωγικό αγαθό για το διδακτικό έργο του σχολείου, ιδιαίτερα για τις πρώτες τάξεις, καθότι ανταποκρίνεται πλήρως στην ψυχική ανάγκη του παιδιού να δίνει ζωή, κίνηση, ομιλία και υπερφυσικές δυνάμεις στα αντικείμενα που το περιβάλλουν.
Το παιδί της ηλικίας αυτής ενδιαφέρεται όχι για την λογική και τους φυσικούς νόμους που επικρατούν στις σχέσεις των φαινομένων και όντων, αλλά για την περιπέτεια, την δράση και τέλος την κυριαρχία του καλού και του δικαίου.
Επίσης κάλλιστα μπορεί να ζωντανέψει ως θεατρικό παιδικό έργο, το οποίο με την παιδαγωγική του δύναμη, τους άριστους διαλόγους και την ρέουσα εξέλιξη του θα κάνει τους μικρούς θεατές να βιώσουν εντονότερα τα συναισθήματα και τις ηθικές αξίες που περιέχει. Την ευγένεια, την υπακοή, την υπομονή, την καλοσύνη, τον πόνο, τον φυσικό φόβο και τέλος την επικράτηση του καλού έναντι του κακού με το αιώνιο και άφθαρτο όπλο:την αγάπη.
Η πλούσια, μυθώδης και καλλιτεχνική εικονογράφηση προσώπων και ζώων, η οποία έγινε με την επιμέλεια, φαντασία και το ταλέντο της συγγραφέως αποτελεί άριστο εποπτικό μέσον για την καλύτερη κατανόηση και επίδραση του κειμένου στο άτομο, καθότι είναι γνωστό το εποπτικό αξίωμα: «Μια εικόνα καλύτερη από χίλιες λέξεις¨.
Ο δε εμπλουτισμός του έργου στο τέλος με σοφίες, γνώσεις, γνωμικά, συμπεράσματα, διδάγματα κ.α. εκτός του ότι αποκαλύπτει ευκρινώς τους στόχους και τον σκοπό για τον οποίο η συγγραφέας έγραψε αυτό το αξιόλογο από παιδαγωγικής αξίας παραμύθι, αποδεικνύει και μια ιδιαίτερα κοπιώδη προσπάθειά της για καλλιέργεια της γλωσσικής και εκφραστικής ικανότητας του παιδιού, την εξέλιξη των πνευματικών και δημιουργικών ικανοτήτων του, την ανάπτυξη της φαντασίας και συναισθηματικότητάς του, καθώς και της κοινωνικότητάς του με το να αποδέχεται, να ακούει προσεκτικά την αφήγηση των άλλων δίχως να διακόπτει, να ενδιαφέρεται και να συγκινείται από αυτήν.
Αξιέπαινη και απαραίτητη για την δύσκολη εποχή μας η προσπάθεια της συγγραφέως να ξαναζωντανέψει το καταξιωμένο παραμύθι από παιδαγωγούς και ψυχολόγους.
Ολοκάρδια συγχαρητήρια!...

Μπαλτιράνη Βασιλική
Συνταξιούχος Σχολική Σύμβουλος
Πρωτ/θμιας Εκπ/σης
και Παιδοψυχολόγος

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΑΝΤΑΣ

Ποιητής

Παρουσίαση του βιβλίου «ΗΚαμπάνα του Πόντουχτυπάει στο Βέρμιο» τηςσυγγραφέως ΠαρθέναςΤσοκτουρίδου, από τον κ.Θεόδωρο Σαντά

Την Τσοκτουρίδου που είναι ησυγγραφέας του βιβλίου «Ηκαμπάνα του Πόντου χτυπάειστο Βέρμιο» και την οποίαπαρουσιάζουμε σήμερα με τοφίλο Κώστα Νίγδελη, τηγνωρίζω από χρόνια .Μουδόθηκε η ευκαιρία ναασχοληθώ με το έργο της καινα πω ,ότι είναι πολύσπουδαίο και πολυποίκιλο.Περιδιαβαίνοντας τις σελίδεςτου πολύ όμορφου ,κατά κοινήομολογία βιβλίου, έγινακοινωνός ενός πεζού λόγουτης συγγραφέως που είναιόντως ποιητικός .Ηχούν οισυνειρμοί της ψυχής της καιδονούνται και οι δικές μαςψυχές που είμαστε κι εμείςφτιαγμένοι με της Ελλάδας τηζύμη. Ο πόνος του Πόντου καιτα μεράκια του ,έγιναν ο δικόςτης τρόπος ζωής .

Μεγάλος και διαρκής αγώνας,όνειρο ετών, ολονυχτίες καιδάκρυ να καταγράψει ό,τιάφησε κληρονομιά ανεκτίμητη,εκείνη η ιδιαίτερη φυλή τηςΕλλάδας, η πυρρίχια φωνή, ηφωνή η ατρόμητη, ηαπροσκύνητη που συνενώνειτις αρετές του έθνους , σε μιαγιορτή, σ’ ένα χορό με τη λύρατου Πόντου, όπου με απόλυτοσυγχρονισμό χορεύουνχιλιάδες χορευτές σε ένακατάμεστο στάδιο ναγιορτάσουν κάθε χρόνο την19η Μαΐου την ημέρα τηςγενοκτονίας των Ελλήνων τουΜικρασιατικού Πόντου. Είναι ηημερομηνία αυτή, ημέραθλίψης και μνήμης και απότισηφόρου τιμής στουςσφαγιασμένους αδελφούςμας, όταν στις 19 Μαΐου του1919 ο Μουσταφά Κεμάλεπιβιβάστηκε στη Σαμψούνταγια να ξεκινήσει η δεύτερη καιπιο άγρια φάση της Ποντιακήςγενοκτονίας.

Η Τσοκτουρίδου είναι μιατρυφερή ποιητική ψυχή , μιαπλημμυρίδα συγκινησιακήςγραφής που καταγράφει αυτάπου άκουγε βραδιέςολόκληρες για τον Πόντο, απ ‘τους γονείς της και τουςπαππούδες της που δεν τηνανούριζαν μεΚοκκινοσκουφίτσες ,αλλά ταλόγια τους γύριζαν πάντοτεστα βιώματά τους, στονξεριζωμό και στα μαρτύριαπου υποβλήθηκαν μέχρι ναριζώσουν στη μητροπολιτικήΕλλάδα. Όλοι γνωρίζουμε ότικαι στη μητέρα Ελλάδα , ταπρώτα κυρίως χρόνια,αντιμετώπισαν άπειρεςδυσκολίες ,στερήσεις,θανάτους ,μέχρι ναμετατρέψει εκείνος οπροσφυγικός ελληνισμόςβάλτους και άγονη γη, σε γητης επαγγελίας.

Η Τσοκτουρίδου μελέτησειστορικά βιβλία πουαναφέρονται στον Ποντιακόκαι Μικρασιατικό ελληνισμόκαι είναι παραδεκτά απόιστορικούς εγνωσμένης αξίας,ως προς την εγκυρότητα τωνστοιχείων τους. Θα το πω γιαπολλοστή φορά .Είμαι έναςζηλωτής του έργου της, έναςθαυμαστής της αξιοθαύμαστηςπροσπάθειας που καταβάλλεινα φέρει σε πέρας όλα με ταοποία ασχολείται κι ας ξέρωότι σοβαρά προβλήματαδυσχεραίνουν το έργο της .

Κι όταν η συγγραφέας βιώνειτο θαύμα τη φύσης, ευωδιάζειο λόγος της και γίνεταιονειρικός .«Στην ΠαναγίαΣουμελά» σελ 45 διαβάζουμε
«Έξω άκουγες τον ήσυχοψίθυρο του ανέμου νααγκαλιάζει τις δυο σκιές τηςνύχτας που απομακρύνοντανστο βάθος, σε μια μουσικήκυματιστή που έσμιγε με τοφως του φεγγαριού..»

Ο Καβάφης μιλάει με πολύσεβασμό για τον Πόντο καιομολογεί ότι αγαπάει τοτραγούδι του Πόντου πιο πολύαπό τα άλλα άσματα ,όπως οίδιος ισχυρίζεται στο ποίημάτου «Άλωση της Πόλης» πόσομάλλον μια αυθεντική Πόντιαόπως είναι η συγγραφέας μαςπου ανάλωσε τονπερισσότερο χρόνο από τηζωή της να μελετήσει κάθε τιπου έχει σχέση με τουςπρογόνους της. Μας λέει σεδυο στίχους του , ο Καβάφης
« Από τα άλλα άσματα, πιοπολύ με άγγιξε το άσμα
το Τραπεζούντιον, με τηνπαράξενή του γλώσσα.

Θαυμάσια λειτουργεί ησυγγραφέας μας στιςαφηγήσεις προσώπων πουδρουν στο βιβλίο της καθώςκαι στις περιγραφές με εικόνεςτης νύχτας. Συγκεκριμένα στο1ο της διήγημα «Προλήψειςκαι δεισιδαιμονίες»διαβάζουμε: «Οι αχτίδες τουφεγγαριού δραπετεύονταςαπό τα μονοπάτια της νύχτας,διαπέρασαν τις λευκοντυμένεςπλεκτές κουρτίνες καιχάιδεψαν τ’ ασημένια γέρικαμαλλιά τού παππού,νανουρίζοντάς τον. (σελ 12)».

Το βιβλίο περιέχει από απλέςιστορίες του παππού, τηςγιαγιάς ή της μάνας, μέχριεκείνες που μιλάν για τηγενοκτονία του Πόντου και γιαταξίδια στη Ρωσία ,Περιέχειεπίσης, θυμοσοφικά, ιστορίεςγια αγίους, όπως για τον ΆγιοΕλευθέριο το Βεριώτη καιμιλάει για τροπάρια του ΑγίουΓεωργίου, για Μωμόγερους ήΚοτζαμάνια,για προετοιμασίεςγάμου,για την καμπάνα τουΠόντου κλπ

« Με τον πλούσιο εσωτερικότης κόσμο , με την ποιητικήτης δεινότητα και την πλούσιαπολλών χρόνων λαογραφικήσυγκομιδή ,μελετώντας τηνιστορία του ποντιακούελληνισμού, μεταγγίζειανεπαίσθητα τη γλυκιά ειρήνητης φύσης ,κάτι που έκανε μεαπαράμιλλο τρόπο οαξεπέραστος ΖαχαρίαςΠαπαντωνίου . Κάτι ανάλογοσυναντάμε στηνΤσοκτουρίδου. Να τονίσουμεεπίσης ,ότι ενυπάρχει μέσαστο λόγο της και η εκστατικήφωνή του καλλιτέχνη, τηςζωγράφου, της αγιογράφου, που αποκαλύπτεται ταπεινάκαι αβίαστα μπροστά στηνομορφιά και το μυστήριο τηςφύσης, -στην άβυσσο τηςθεϊκής αρμονίας τουκόσμου-»ως θα’λεγε οΑϊβαλιώτης Φώτης Κόντογλου.Οι αφηγήσεις στο βιβλίο αυτόα φήνουν στα μικρά παιδιά μιαπαιδαγωγική και ησυχαστικήγλυκύτητα.

Θα πούμε δυο λόγια γενικά γιατον Πόντο, να δούμε τηνπροσφορά του στονελληνισμό ανά τους αιώνες.Γύρω στα 1.000 π.X.τοποθετούν οι μελετητές τηνπραγματοποίηση των πρώτωνεμπορικών ταξιδιών στηνπεριοχή του Πόντου για τηναναζήτηση κυρίως χρυσού καιάλλων μεταλλευμάτων. Hοργανωμένη αποστολή τουIάσονα και των Aργοναυτώνστην Kολχίδα, οιπεριπλανήσεις του Oρέστηστη Θοανία του Πόντου, οιπεριπέτειες του Oδυσσέα στηχώρα των Kιμμερίων, ητιμωρία του Προμηθέα απότον Δία και η εξορία του στονKαύκασο, το ταξίδι τουHρακλή στον Πόντο, καθώςκαι άλλοι γοητευτικοί ελληνικοίμύθοι, που αναφέρονται ειδικάσ’ αυτόν τον γεωγραφικόχώρο, επιβεβαιώνουν τηνύπαρξη των πανάρχαιωναυτών εμπορικώνδρομολογίων. όπως μαςπληροφορεί ο καθηγητής τουΑΠΘ,Κώστας Φωτιάδης

Η ελληνική κοινωνία τουμικρασιατικού Πόντου θασημαδευτεί – όπως και κάθεάλλο μέρος του ελληνικούκόσμου- από τον εξισλαμισμόκαι την εμφάνιση τουκρυπτοχριστιανικούφαινομένου. Το πρώτο κύμαεξισλαμισμών θα εμφανιστείμετά την παράδοση τηςΤραπεζούντας στουςΟθωμανούς. Οι χριστιανοίεκδιώκονται καιπεριθωριοποιούνται και οιεκκλησίες μετατρέπονται σετεμένη. Στη Τραπεζούντα καιστην περιφέρειά της, οιεξισλαμισμοί θα λάβουνμεγάλη έκταση
Αγαπητοί προσκεκλημένοι, αςακούσουμε τι γράφει ησυγγραφέας με τηγλαφυρότατη πένα της καιπως διαδραματίζονται ταιστορικά και μαρτυρικάγεγονότα της περιόδουεκείνης.

«Όσοι δεν ήσανΜουσουλμάνο,εγκαταστάθηκαν αρχικά,μόνιμα στη Μικρά Ασία καιαργότερα στη ΒαλκανικήΧερσόνησο. Οι Τούρκοι είχανπρωτόγονα στοιχείαπολιτισμού και βίαιησυμπεριφορά απέναντι στουςχριστιανούς, λόγω τηςκατωτερότητάς τους πουαισθάνονταν απέναντί τους.
Πίστευαν ότι, έστω και με τηβία ,αν τους εξισλάμιζαν θαήταν δυνατόν ναδημιουργήσουν τηναυτοκρατορία την οποίαοραματίζονταν…………….

Και να’ ταν μόνο αυτά. ΟιΤούρκοι ήθελαν τουςΧριστιανούς απαίδευτους, έτσιώστε να χάσουν με τον καιρότην εθνική και εκκλησιαστικήτους ταυτότητα. Η Εκκλησίααγωνίστηκε σκληρά ναδιατηρήσει τη γλώσσα ,ναδιδάξει με το Οκτωήχι και τοΨαλτήρι γραφή καιανάγνωση, να συνεχίσει τιςλαϊκές παραδόσειςχρησιμοποιώντας τουςτεχνίτες και τους καλλιτέχνες,να διασώσει τη σοφία τηςκλασικής αρχαιότητας. Καιόλα αυτά πραγματοποιήθηκανστα μοναστήρια ,στιςεκκλησίες και στα κρυφάσχολειά. Εκεί μέσα οι κληρικοίδιατήρησαν την πονεμένηελπίδα των νέων και τωνγέρων για λευτεριά.» (σελ65,Εφιαλτικά μαρτύρια).

Η συγγραφέας χρησιμοποιείδιαλόγους σύντομους καιαπλούς ώστε να γίνουνκατανοητές κάποιες έννοιεςστα παιδιά και στην τέχνη τουσυνομιλείν παίρνει άριστα .Αςπάρουμε μία γεύση , όπου οένας ομιλητής είναι οπαππούς ο κατασταλαγμένος,ο γεμάτος με νηφαλιότητα καισοφία και από την άλλη έναπαιδί μικρό που προσπαθεί νατου αποκαλυφθεί ο κόσμος,να βρει τις δικές του αξίες καιστέρεα να πορευτεί στη ζωήμε τη στήριξη των γονιών , μετις δικές του δυνάμεις και τηχάρη του Θεού .

Ας απολαύσουμε κι ένανδιάλογο μεταξύ του μικρούΜιχαλάκη και του παππού τουΜιχάλη: «-Πήγαιναν και ταπαιδιά εξορία τότε παππού,ρώτησε ο Μιχαλάκης

-Και βέβαια πήγαιναν !…Οκάθε τόπος που αντικρίζαμε,σήμαινε τον τελικόπροορισμό για μας. Αλλάδυστυχώς ,τελικόςπροορισμός δεν υπήρχε. Σελίγες μέρες έρχονταν πάντααυστηρές διαταγές ναξαναριχτούμε στους δρόμουςτου μαρτυρικού μας θανάτουκαι να εξοντωθούμε από τηνπείνα και την εξάντληση τουάσκοπου και πολύωρουβαδίσματός μας.
-Περπατούσατε πολύπαππού;

-Ναι παιδί μου! Η ταλαιπωρίαμας ήταν μεγάλη μέσα σταβουνά με τους δύσβατουςδρόμους.
-Ποιοι σας συνόδευαν, παππού;

-Η συνοδείας μας αποτελείτοαπό πολύ σκληρούς καιαπάνθρωπους φρουρούς.Εκείνοι μας οδηγούσαν στουςμαρτυρικούς εκείνουςδρόμους, τους τόπους τηςκόλασης για μας.

Λόγια απλά, πονεμένα λόγια,βιωματικά, χωρίς υποκρισίεςπαραδοξολογίες και χωρίςίχνος αναθέματος για τοσφαγέα Τούρκο. Να ηγενναιοψυχία του Έλληνα. Τηβιώνουμε στην καρδιά ενόςαγράμματου ανθρώπου πουτα μάτια του είναι γεμάτακαλοσύνη και αθωότητα,ήρεμα, καρτερικά. Και οεγγονός μαγεύεται από τηναφήγηση του παππού ,ενώσυγχρόνως μια πίκρα μέσατου απλώνεται απ’τηναγριότητα και το άδικο κι ίσωςκάποια στιγμή μέσα του ναένιωσε οργή ,αλλά η παιδικήψυχή δεν κρατάει θυμό καιεκδίκηση, αλλά γίνεται ένα μετην ιστορική αλήθεια, τηγνώση , την αγάπη για τονελληνισμό και τις παραδόσειςτου.

«Όταν ανοίξει ένα παράθυροθα’ναι παρηγορία έγραφε οΚαβάφης. Ο παππούς ανοίγειστον εγγονό του πολλάπαράθυρα ,της γνώσης ,τηςφαντασίας ,της ιστορικήςπραγματικότητας ,ώστε οεγγονός σε οποιαδήποτεστιγμή να νιώθει δυνατός, γιατίθα ξέρει ακριβώς τι έγινανεκείνα τα χρόνια ,και δε θαβρίσκει πρόσφορο έδαφος ηπροπαγάνδα τουοποιουδήποτε ανθέλληνα,όταν του μιλάει γιασυνωστισμούς στην παραλίατης Σμύρνης στις φριχτέςεκείνες μέρες του Σεπτεμβρίουτου 1922 ,για τονΜικρασιατικό ελληνισμό.

Η Σμύρνη καιγόταν πέντεμέρες ,από 13 έως 17Σεπτεμβρίου του 1922.
Για το λόγο αυτό η 14 ηΣεπτεμβρίου καθιερώθηκε μενόμο που ψήφισε η Βουλήτων Ελλήνων στις 13-10-1998 .ως Ημέρα ΕθνικήςΜνήμης για τη γενοκτονία τουΜικρασιατικού ελληνισμού, γιατις αλησμόνητες πατρίδες τηςΜ. Ασίας.

Ας αφήσουμε το μαύροΣεπτέμβρη και ας πάμε σε κάτιπιο ευχάριστο. Να μιλήσουμελίγο για λαογραφικάδιηγήματα.

Για να γράψεις, λαογραφικάδιηγήματα πρέπει να έχειςγεννηθεί και να έχειςμεγαλώσει μέσα στη φύση ,νατην έχεις βιώσει, να έχεις γίνειένα με το χώμα της ,με τολουλούδι της ,με το άγριοδέντρο της ,με το αγρίμι τουδάσους ,με το φίδι πουβλέπεις άξαφνα πλάι σταπόδια σου, με το φως τηςπυγολαμπίδας, με τουςαστερισμούς του ουρανού . Αςπάρουμε και μία μικρή γεύσηαπό έναν σύντομο διάλογομάνας και κόρης.
-Από που προέρχεται η λέξηπαρχάρ μάνα; Ρώτησε κάποτεη Γιαννούλα Από τις λέξεις , «παρα χαρά», δηλ υπάρχειχαρά, χαρούμενη ζωή,απάντησε η κυρία Ανθούλαστην κόρη της.

-Τι είναι ο παρχάρτς μανούλα;

-Ένας ανθισμένος τόπος ,έναλιβάδι καταπράσινο,έναςβοσκότοπος

-Η παρχαρομάνα;

-Η μάνα του παρχαριού

Πώς .δεν κατάλαβα. Εξήγησέμου τι εννοείς!…

Παρχαρομάνα είναι η γενναίατσοπάνισσα που δουλεύεισκληρά με μόχθο πάνω σταψηλά βουνά.

Βλέπουμε εδώ πόσο αβίαστακαι όμορφα περνάει τηνπαράδοση και τη γνώση ηκυρία Ανθούλα στην κόρη της.

«Όταν οι άνθρωποι έχουνμεράκια λογιών-λογιών, τότεαπό τέτοια χαρίσματα γίνονταιοι ιστορίες και διαλαλούνταιστον ντουνιά»
μας λέει ο Κόντογλου.

Διαβάζουμε ένα απόσπασμααπό «τη διήγηση του κυρΓιάννη»σελ 59
Καθόμασταν σε διαμέρισμακοντά στη βίλα τουΚαπαγιαννίδη. Δίπλα ακριβώςήταν η βίλα του Τούρκου Σελίμεφέντη με τον οποίο οπατέρας μου καλλιέργησεφιλικές σχέσεις. Για να τοντιμήσει μάλιστα, κάποιο βράδυτον κάλεσε σε δείπνο, οοποίος συνοδευόταν με ούζοκαι κρασί. Δεν άργησε ναανάψει το κέφι του Τούρκουκαι να καπνίσει το κεφάλι τουαπό το ποτό.

Ζήτησε συγγνώμη καιπυροβόλησε τέσσερις φορέςαπό το παράθυρο μεπερίστροφο. Από το σπίτι τουανταποκρίθηκε η κόρη τουπυροβολώντας κι εκείνη άλλεςτέσσερις φορές.

Ο Σελήμ έφυγε τα μεσάνυχτακαι μετά από λίγοεμφανίστηκαν δύοτσανταρμάδες, δηλχωροφύλακες οι οποίοισυνέλαβαν τον πατέρα μου,ζητώντας λύτρα για να τοναφήσουν…

Αγαπητοί προσκεκλημένοι,μέσα στο λίγο χρόνο πουπρόκειται να μιλήσεις για τησυγγραφέα και το βιβλίο της,διαπιστώνεις πόσα πράγματασημαντικά έχεις να πεις για τοβιβλίο της και τα αφήνεις στηνάκρη ,γιατί δε φτάνει ο χρόνος,γιατί δε θες να κουράσειςτους καλεσμένους σου, γιατίεν τέλει κάτι πρέπει νααφήσεις να το ψάξει κι όποιοςθα θελήσει να διαβάσει αυτότο όμορφο ,διδακτικό,ιστορικό, λαογραφικό πόνηματης Τσοκτουρίδου που είναιεπιπλέον και ένας ύμνος γιατο ποντιακό στοιχείοΟφείλουμε να εκφράσουμεταπεινά τα Εύγε μας και να τηςευχηθούμε να βρεθούν πολλοίμελετητές του έργου της καικυρίως νέοι ,να το συνεχίσουν,με τον πολύτιμο θησαυρόπου θα αποκομίσουν απ’ τηνπρογονική παρακαταθήκη πουείναι καταγεγραμμένος σε όλασχεδόν τα βιβλία της
«Η Καμπάνα του Πόντουχτυπάει στο Βέρμιο»αλλάχτυπάει συγχρόνως και στακατάβαθα της ψυχής τηςΤσοκτουρίδου που δονείται,χαίρεται, κλαίει, αγανακτεί,συγχωρεί..μα δε λησμονεί. Καιπροπαντός αναζητεί τηνιστορική αλήθεια !Οι πατρίδεςτων προγόνων της δεν είναιχαμένες ,είναι αλησμόνητες κιέτσι θα μένουν μέχρι που ναφυσήξει ένας άλλος άνεμοςλευτεριάς κι η λύρα ναγιορτάσει και πάλι τα επινίκιατης.

Θα κλείσω ,αγαπητοίπροσκεκλημένοι ,αφού σαςευχαριστήσω που ήρθατεαπόψε εδώ να συμμετάσχετεσ’ αυτή τη μικρή γιορτή τηςπαρουσίασης προς τιμήν τηςσυγγραφέως.

.
Να ευχαριστήσω κι εγώ με τησειρά μου τον Πρόεδρο της«Παγκρήτιας ΑδελφότηταςΜακεδονίας», τον ΠέτροΠετρακάκη που είναι πάντα ηφιλόξενη στέγη για τηνΑμφικτιονία Ελληνισμού. Όλααυτά ήταν αποτέλεσμα απόμια φιλία που σφυρηλατήθηκεμέσω των δύο Προέδρων μας,Μπουκόνη και Πετρακάκη.

Στεκόμαστε με σεβασμό καιδέος στο έργο της ΠαρθέναςΤσοκτουρίδου, τηςκαταξιωμένης πανελληνίωςσυγγραφέως, ποιήτριας,ζωγράφου, με γνώσειςυποκριτικής και σκηνοθεσίαςκαι πολλών άλλωνχαρισμάτων, από τα Κομνηνάτης Κοζάνης και επιθυμία μαςτο βιβλίο της να έχει πολλούςαναγνώστες ,γιατί πιστεύωακράδαντα ότι τα μέγιστα θα ωφεληθούν!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Θ. ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΟΙ ΚΟΤΖΑΜΑΝΟΙ ΙΜΥΣΤΑΝ ΜΩΜΟΓΕΡΟΙ"

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ

Η ποιήτρια του ολοκαυτώματος Μεσοβούνου

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΟΙ ΚΟΤΖΑΜΑΝΟΙ ΙΜΝΥΣΤΑΝ ΜΩΜΟΓΕΡΟΙ"

…ετούτη η προσπάθεια…

…συγκινεί κάθε αναγνώστη……κάθε πατριώτη που στο πέρασμα των αιώνων δεν ξεχνά την καταγωγή του…γνωρίζει πώς να εφεύρει τρόπους διατηρώντας τις ρίζες μας ζωντανές κάτω από το δέντρο της μνήμης φρεσκάροντας ήθη και έθιμα…

…πρωτοπόροι της παράδοσης στο πέρασμα του χρόνου φυλάσσονται αναλλοίωτοι οι θησαυροί της παράδοσης ενώνοντας το χτες με το σήμερα καταφέρνουμε να γίνουμε ένα με τις ψυχές των προγόνων μας και συγχρόνως ενώνοντας όλους εμάς που θεωρούμαστε συνεχιστές τους σε μια αμοιβαία πορεία πατριωτισμού…

…τα Μωμογέρια, μίμοι, σύμβολα λεβεντιάς, δύναμης, ο ομορφιάς, ταξιδεύουν τον χρόνο πίσω… καταφέρνουν τα δύσκολα να τα μετατρέπουν μέσα από την αστειότητα σε εύκολα… την ασχήμια σε ομορφιά… το δυσάρεστο σε ευχάριστο…μας υπενθυμίζουν συνεχώς τον κύκλο της ζωής που έχει αργή και τέλος πάνω στη γη…

…και τέλος το δυνατότερο δίδαγμα είναι πως οι άνθρωποι του γνώρισαν καλύτερα από μας τι σημαίνει «αλληλεγγύη και σεβασμός»…

…ξέραν να ζουν για το «εμείς» και όχι για το «εγώ»……

…ελπίζω το συγκεκριμένο θεατρικό να έχει την πρέπουσα πορεία…

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΞΑΡΛΗ

Η ποιήτρια της Μικρασιατικής προσφυγιάς

Ανάγνωση προσωπικότητας της συγγραφέως Παρθένας Τσοκτουρίδου

Συνάντηση αυθόρμητη…τυχαία. -Γεια σας, μου είπε…Τι γίνεστε; -Χαίρω πολύ, είπα… Αξαρλή Βασιλική… Αυτό ήταν…. Δυο μεγάλα εκφραστικά μάτια… Χείλη περισπωμένης…

Ταξίδευα κιόλας μες τα μαύρα της μάτια προσπαθώντας να ανιχνεύσω την προσωπικότητα της προκαλώντας την να μου εκδηλώσει τα σημάδια του εαυτού της. Ήδη την είχα ζωγραφίσει στο μυαλό και στην ψυχή μου. Ένας πίνακας με πανάκριβα υλικά και με προίκα. Ορισμένες αρετές ακριβοθώρητες κι ελλιπείς στις μέρες μας. Πρώτη φορά είδα πίνακα ζωγραφικής με παστέλ χρώματα. Αξίες απ’ αυτές που δεν πουλιούνται μήτε αγοράζονται. Πολύτιμα πετράδια στολισμένα σε βιτρίνα χρυσοχοείου που λαμποκοπούν χωρίς τις βλογημένες ακτίνες του θεού Ήλιου.

Μα είναι μία και ξεχωρίζει μες τους πολλούς διαβάτες που πηγαινοέρχονται. Είναι μονάδα χωρίς πολύ συρφετό, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Είναι η κοπέλα με τα μαύρα μάτια και τα χείλη περισπωμένης που γνώρισα στην Κοζάνη και την έκανα φίλη. Της έδωσα μια θέση στην καρδιά και στην ζωή μου. Ήμουν μια απ’ τις εκλεκτές του Θεού που αξιώθηκα να γνωρίσω ένα σπάνιο είδος ανθρώπου. Σαν γράφει, ανασαίνει ομορφιά. Σαν διαβάζει, ανασταίνεται. Ανεβασμένη πάνω στο δικό της μαγικό χαλί ταξιδεύει και αφουγκράζεται μηνύματα των καιρών. Σταματά στον ήλιο, στη θάλασσα, στο φεγγάρι. Ανακτά δυνάμεις για να γίνει παρηγορήτρα στην λύπη, στον πόνο, στη ζεστασιά των ψυχών.

Δεν θα μπει στον κόπο να μαδήσει μαργαρίτα για να μάθει αν την αγαπούν. Ίσως γιατί το θεωρεί δεδομένο. Μοιράζει τα φυλλοκάρδια της όπου καταλαβαίνει ότι δεν θα τα μαράνουν. Είναι το βάθος που λαχταρά το ύψος. Είναι η καλοσύνη που αντανακλά το χαμόγελο. Μπορεί να χαράξει τις λύπες της, τους καημούς της στον κορμό μιας ελιάς γιατί την εμπνέει. Μπορεί να κεντήσει πάνω στο καβαλέτο της ζωής πολύ όμορφα σχέδια με κλωστές που τραβά απ’ την καρδιά της. Να γίνει κορδελιάστρα και να υφάνει φανταστικά πράγματα με υφάδι την ποίηση.Προσδοκά να φορέσει τη βροχή για να δροσίσει και να χορτάσει τη διψασμένη γη για να βλαστήσουν οι σπόροι, να ομορφαίνει η ζωή, να περσέψουν τα μπερεκέτια, να γελάσει κι ο φτωχός. Ονειρεύεται να κάνει μενταγιόν τον ήλιο να την λεν ηλιοφώτιστη. Να κρεμάσει σκουλαρίκια τα αστέρια και να πιει την αστροφεγγιά στο ποτήρι.

Θεέ μου, μην της χαλάσεις χατίρι! Ίσως θέλει να βάλει δαχτυλίδι το φεγγάρι στα χέρια για να’ ναι φεγγαρόλουστη σαν τη νυχτιά που κάθε βράδυ λούζει τα μαλλιά της στο φεγγάρι. Στα νεανικά της χρόνια ο έρωτας άνοιξε το πορτάκι της καρδιάς της, την έκλεψε και την έβγαλε σεργιάνι τραγουδώντας. Η φωνή της κρουσταλλένια συγκίνησε τον Νάρκισσο και ξύπνησε το θάνατο. Αναβάθμισε το μυαλό της σε καφενείο των ιδεών και εκεί μέσα καλλιεργεί την ποίηση, την λογοτεχνία. Εκφύονται από το στόμα της αριστουργήματα λόγου και τέχνης…

Βασιλική Αξαρλή

Λογοτέχνης

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΚΟΝΗΣ

Πρόεδρος της "Αμφικτυονίας Ελληνισμού"

Κριτική για το βιβλίο "Η καμπάνα του Πόντου χτυπάει στο Βέρμιο"

«Είχα την τιμή να παρακολουθήσω το σύνολο του συγγραφικού και ποιητικού σας έργου και ομολογώ πως με γοήτευσε. Όμως ένιωσα ιδιαίτερη χαρά και πολλή ευχαρίστηση για την τελευταία σας εργασία. 
Με την πρώτη ματιά διαπίστωσα τον πνευματικό βηματισμό σε όλα τα στάδια και επίπεδα να αποδεικνύεται εξαιρετικός με τις εντυπωσιακές εικόνες και εντάσεις, με καθαρή τη διατύπωση των νοημάτων να προκαλούν κατάπληξη και θαυμασμό.
Έχει το έργο σας μια πλούσια φαντασία που ανατρέχει στην ιστορία και στο μύθο και αναπλάθει καταστάσεις και μαζί και γεγονότα. Όλα αυτά αναμφίβολα πηγάζουν από την εξευγενισμένη προσωπικότητά σας. 
Σας συγχαίρω θερμά για τη θαυμαστή προσφορά σας στο χώρο των γραμμάτων και της τέχνης.»


Δημήτρης Μπουκόνης, Πρόεδρος της «Αμφικτυονίας Ελληνισμού»

ΑΛΕΚΟΣ ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ

Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων Β. Ελλάδος

Κριτική για το βιλίο "Η καμπάνα του Πόντου χτυπάει στο Βέρμιο"

«Το κείμενο έχει λογοτεχνικές αρετές και διαβάζεται με ευκολία.

Η συγγραφεύς δεν παραμένει στις επιφάνειες, αλλά εισδύει στον πυρήνα των αξιών, σε ότι εκφράζει τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου, αισθητοποιώντας τους ήρωες της και δίνοντας αληθοφάνεια στους χαρακτήρες.

Το ύφος είναι προσωπικό και στρωτό, η διήγηση άνετη και παραστατική, οι φράσεις περιεκτικές και πλεγμένες τεχνικά, η δομή καλοδουλεμένη»

ΣΠΥΡΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Τσοκτουρίδου Παρθένα: ο «Όλυμπος» της γνώσης και της προσφοράς!

Η αυτοβιογραφία της Τσοκτουρίδου Παρθένας, παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Πρόκειται για ένα πρόσωπο που υπηρέτησε και υπηρετεί την τέχνη… ανιδιοτελώς πιστός «στρατιώτης» στις επάλξεις της γνώσης!

Σημάδεψε με τον δικό της τρόπο την ιστορία της λαογραφίας, παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς!

Διαβάζοντας την παρακάτω αυτοβιογραφία της ένοιωσα τόσο «μικρός»… αλλά παράλληλα και τόσο μεγάλος που έχω την τύχη να συνεργάζομαι με την κ. Τσοκτουρίδου!!!

Σπύρος Α. Ηλιάδης

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ - ΕΚΔΟΤΗΣ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος

TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

………………………………………..